Navigatie
  • WaarBenJij.nu
  • Nieuws
  • Shop
  • Reisloket

Inloggen | Aanmelden

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie videotjes

Breadcrumbs

  • Home
  • >
  • lsjtewierik
  • >
  • Nog een keer, maar nu in Italië.
    • Vrijwilligerswerk in Nederland
    • Nog een keer, maar nu in Italië.
    • La France, elle ne m'ennuie jamais..
    • La Belle France
    • España
    • Wanderlust ...
    • Italia per la seconda volta!
    • Mijn eerste reis

Meppel 16:20 sitemap

Je bekijkt de reis...

Nog een keer, maar nu in Italië.

<? echo $this->currentTravelTitle; ?>
  • Reisdetails
  • Reisverslagen
  • Foto's
  • Video's

Profiel

Volledig profiel
Profiel afbeelding van lsjtewierik

lsjtewierik

Nu in:

Was in:

Blijf op de hoogte

  • Meld je aan voor de mailinglijst
  • RSS-feed
  • Bel Lilian via Hallo Buitenland.nl

Recente reisverslagen

  • 25-07-2017 Kleiner, maar ook ... (0)
  • 19-07-2017 De dagen vliegen ... (1)
  • 14-07-2017 De eerste week in ... (2)

Statistieken

Dit dagboek is 5168 keer bekeken

Voorbereid op reis? check reisloket

prev next
365 Vaccineren

Reisverslag Kleiner, maar ook groter.

Toon op kaart

25 juli 2017 | Door: lsjtewierik

Aantal keer bekeken 162   Aantal reacties 0   Santarcangelo di Romagna, Italië
a A

Kleiner, maar ook groter.

Hallo lieve mensen,

Dit zal mijn laatste verslag zijn over mijn verblijf in Italië en volgend jaar ben ik hopelijk gewoon weer terug met een nieuw verhaal en nieuwe avonturen.
Het verhaal gaat verder bij 19 juli. Die dag was helaas alles behalve leuk. We zouden naar de markt in Rimini gaan om wat dingen te halen, maar omdat deze familie 's ochtends langzaam opstart, duurde het lang voordat we in de auto onderweg waren naar Rimini. Daar, op de markt, heb ik wel een leuk uur gehad. Eerst hebben we met z'n vijven een wandeling gemaakt en daarna kon ik zelf op de markt rondsnuffelen. Ik heb een hele mooie tas gekocht en twee kledingstukken. Thuis, tijdens de lunch, begon het gedonder helaas weer. Lucia deed veel te lang over haar eten en daardoor had ik minder tijd voor mijzelf. Na de lunch speelden de kinderen met speelgoed, maar lieten het in de rondte slingeren. Ik was er zo moe van, dat ik er iets over heb gezegd tegen de ouders en die hebben het gelukkig goed opgepakt en hebben met de kinderen gesproken. Vanaf toen werd er beter op gelet dat ze de spullen na gebruik opruimden. Helaas tijdens het avondeten werd Michele boos op de kinderen en is hij de deur uit gegaan en niet weer teruggekomen voor tien uur à half elf. Ik had dus besloten om met de kinderen en de honden te gaan wandelen en zijn we langs het huis van Rossana's zus gegaan. Ze was een beetje gek, maar wel een leuk persoon. Ze heeft 9 katten en twee honden. Ik heb alleen de twee honden gezien, want we zijn buiten in de tuin gebleven en hadden gepraat. We hebben het rondje daarna afgemaakt en vlak nadat we thuiskwamen, kwam Michele ook thuis en was de rust weer een beetje teruggekeerd.
De dag erna was mijn vrije dag en daar heb ik goed gebruik van gemaakt. De familie had niets bijzonders op de planning staan en ik heb er dus voor gekozen om alleen op pad te gaan. Na de lunch ben ik naar de bushalte gelopen en met de bus naar Igea Marina gereisd. Ik was een beetje bang dat de reis mis zou gaan, maar uiteindelijk viel dat reuze mee. Ik was alleen bij de verkeerde halte uitgestapt, omdat in Italië niet wordt aangegeven bij welke halte je bent zoals in Nederland. Ik heb in Igea Marina echt een leuke dag beleefd en heb zelfs nog wat gezwommen. Daarna heb ik op het strand mijn boek gelezen en om 7 uur was ik naar huis gegaan voor het avondeten. Die avond en nacht had Lucia bij mij op de kamer geslapen omdat ze dat zo graag wilde. We hebben haar matras naar mijn kamer verplaatst en uiteindelijk heeft ze heel goed kunnen slapen bij mij.
De dag erna was een gewone dag eigenlijk. Het was vrijdag en dat betekent zoals elke doordeweekse dag dat het na de lunch tijd is voor huiswerk. Ik heb Lucia geholpen met haar Engels. We hebben samen bijna alle pagina's gemaakt en zijn dus veel langer dan anders bezig geweest. Ik verbaasde me erover hoe geconcentreerd Lucia en Emanuele nog waren na een half uur tijd. Normaal gesproken willen ze het niet zo graag maken, maar toen moest en zou het gebeuren en wilde Lucia zelfs alle pagina's Engels maken. We hadden alles gemaakt tot op ééntje na. Ik vind het knap dat ze zo lang geconcentreerd kon blijven. Daarna ben ik naar Santarcangelo gelopen en heb ik genoten van het hier en nu. Om 7 uur ben ik teruggelopen en gingen we al vrij snel de avondmaaltijd eten. 's Ochtends hadden Stella en ik haar matras al naar mijn kamer verschoven, dus die vrijdagavond zou ze bij mij slapen. Ze heeft me niet wakker gehouden, maar ze heeft me om 5 uur wel wakker gemaakt. Niet dat het erg was, want het is altijd leuk als je je omdraait en er een lief klein meisje tegen je aan komt liggen. Daarna heb ik nog wel geslapen, maar niet heel goed. Ik had dus een kort nachtje.
Wij zijn de volgende ochtend als laatste wakker geworden en hebben ook samen gegeten. Ze zei me dat ze goed geslapen had en daar was ik blij om. 's Middags heb ik samen met de kinderen geluncht en dat is redelijk goed gegaan in mijn eentje. Stella was enorm lief en luisterde goed vandaag. Emanuele luisterde iets minder goed en was minder lief, maar hij was niet super vervelend. Lucia daarentegen was dat wel. Ze wilde niet(s) eten en is huilend naar haar kamer gerend. Ik had dus besloten dat ze geen dessert kreeg, omdat ze haar bord niet had leeggegeten. Echter, toen de vader terugkwam en ik vertelde dat ze niet gegeten had, vroeg hij aan haar wat ze wilde en ze zei slagroom. Die slagroom die had ze dus gekregen terwijl ik had besloten dat ze geen dessert kreeg. ik begreep er niets van, zeker niet nadat ze ook de slagroom niet wilde en dus niet at. Gelukkig was ze 's avonds beter gehumeurd. We zijn met z'n allen (zonder Rossana want zij moest werken) naar San Marino gegaan. Wat een mooi land is dat! De landschappen zijn prachtig, de huizen en gebouwen zijn mooi en de straten zijn veiliger dan in Italië. Ik keek mijn ogen uit daar. Letterlijk. We zijn naar het hoogste punt van het land geweest. Één van de drie torens. De eerste was heel mooi, de tweede was eenvoudig en de derde lag wat afgelegen en werd gerestaureerd. We hebben ze alle drie lopend bezocht en zagen verschillende uitzichten en dingen. Er hangen bijvoorbeeld overal vlaggen. Niet van San Marino zelfs, maar van iets anders. De betekenis ervan ken ik niet, helaas. 's Avonds zijn we uit eten geweest in Santarcangelo en na het eten hebben de kinderen en ik nog wat gespeeld in de speeltuin.
De volgende dag was een bijzondere dag. Het was de verjaardag van Michele en de dag van de mis. De mis was ook deze keer erg bijzonder. Ik heb bovendien na afloop de pastoor nog een hand gegeven. Het is zo'n aardige man.. Jammer dat ik niet langer kon blijven. Ook om een kaarsje te branden, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan, omdat de kaarsjes op elektriciteit werkten en niet gewoon met vuur. Dat vond ik jammer. Bij thuiskomst was het zo goed als tijd voor de lunch en als dessert hebben we allemaal een stukje taart gehad. Daarna ben ik even gaan liggen, want ik was heel erg moe van alle dingen die ik de afgelopen dagen had meegemaakt. De familie is naar het strand gegaan, omdat het nog steeds zo warm was, maar ik ben thuisgebleven. Ik had alvast mijn koffer ingepakt en me een beetje klaargemaakt voor vertrek. 's Avonds toen ik bij de kinderen op de kamer lag, dacht ik aan hoe ik voor hen veranderd was van een vreemde naar een grote zus. Ik heb met ze gepraat over mijn vertrek en zij zagen ertegenop, maar ook ik zag ertegenop om te vertrekken. Ik vond het een geschikte avond om de ketting die ik voor Lucia had meegenomen aan haar te geven en ze was er erg blij mee. Het was ook een erg mooie ketting vond ik zelf.
De volgende ochtend ben ik normale tijd opgestaan (9 uur) en toen ik de keuken inliep, wachtte er een onaangename verrassing op mij. Lucia had in haar slaap de ketting gebroken. Ze had het in bed gelegd en heeft erop gelegen of iets dergelijks. Waarschijnlijk kan het gemaakt worden, maar ik was erg teleurgesteld in haar. Ze zou moeten weten dat je goed met spullen omgaat, vooral als iets aan jou gegeven is. De rest van de ochtend heb ik me wat afgezonderd en onder andere mijn spullen ingepakt en de kamer schoongemaakt. Rond 4 uur ben ik naar Rimini gegaan met de bus en heb ik een hele mooie wandeling gemaakt langs allerlei bijzondere stukken uit de Romeinse tijd. Er is daar veel te vinden van die tijd en dat vind ik echt bijzonder, want dit gedeelte van Emilia-Romagna of eigenlijk Emilia-Romagna in het algemeen is er in de tweede wereldoorlog aardig veel gebombardeerd. Vele stukken zijn niet meer intact en staan er dus maar half of met dikke scheuren. Oorlog verwoest zoveel... Hoe dan ook, ik heb een paar leuke uren gehad in Rimini en voelde me vrij en gelukkig. Ik was goed en wel geïntegreerd en dus was het niet leuk om te beseffen dat ik de volgende dag weer terug zou gaan naar Nederland. Zo gaat het eigenlijk altijd. Gelukkig heb ik nog vele jaren om terug te keren en ook andere delen van Italië te ontdekken.
De volgende ochtend was bijzonder. Ik ben haar begonnen door de zonsopgang te bekijken, heel even vanaf het balkon, en ben daarna naar de keuken gegaan en weer terug naar bed gegaan om te slapen. Om half negen ging de wekker en was het tijd om de kinderen voor de laatste keer wakker te maken. Ik voelde me misselijk en heb daardoor haast niets gegeten. Dat had ik wel weer gecompenseerd door een lekker broodje op het vliegveld. De familie heeft mij naar het station van Savignano gebracht en daar kreeg ik een toespraak van Emanuele en een cadeautje van Rossana. Heel erg lief en een fijn moment was dat. Om vijf voor elf ben ik in de trein gestapt en was het moment daar voor de familie om mij uit te zwaaien. Het was echt niet makkelijk om afscheid van hen te nemen, maar gelukkig stopt een trein niet en als je er eenmaal in zit en hij rijdt, kun je er niet meer uit. De treinreis duurde anderhalf uur en daarna moest ik nog een half uur naar het vliegveld met de bus. Op het vliegveld is alles goed gegaan gelukkig. Er was nauwelijks een rij bij de incheckbalie en de controle van de bagage ging vlekkeloos. Toen kon mijn reis terug naar Nederland echt beginnen. Ik had 's ochtends gezegd dat het zou regenen in Nederland en ik had nog gelijk ook, want toen het vliegtuig landde, begon het te regenen en ik kon mijn geluk niet op. Ik was blij om in Nederland te kunnen afkoelen en blij dat ik in Italië een mooi kleurtje had gekregen.
Alle plussen en minnen tegen elkaar opwegend, kan ik alleen maar zeggen dat de plussen van deze ervaring meer wegen dan de minnen. Ik heb zoveel geleerd bij deze familie en ik zal ze ontzettend missen. De volgende keer dat ik weer als au pair ga werken, hoop ik dat ik ook een rijbewijs en een ehbo-diploma zal hebben, zodat ik extra goed ben voorbereid wanneer ik met kleinere kinderen ga werken.

Heel erg bedankt voor het lezen van dit blog en het volgen van mijn avonturen en jullie horen uiteraard weer van mij wanneer ik begin aan een nieuw avontuur. Tot dan!

Vorige bericht »

Reacties (0)

Reageer op dit reisverslag

Naam (verplicht):

E-mail adres:


Over WaarBenJij.nu

  • Wat is WaarBenJij.nu?
  • Veelgestelde vragen
  • Nieuws
  • Contact

Op WaarBenJij.nu

  • Reizigers
  • Reisverslagen
  • Foto's

In de shop

  • Fotoalbum
  • VIP-pakket
  • Fotoruimte

Zakelijk

  • Adverteren op WaarBenJij.nu
  • Werken bij WaarBenJij.nu
  • Zakelijk contact

Auteursrecht © 2018 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden

×

Next Previous Slideshow Download