Fijne gevoelens
Blijf op de hoogte en volg Lilian
06 Juli 2016 | Spanje, Matadepera
Hallo allemaal! Hoe gaat het daar in Nederland? Is het weer een beetje ok of totaal niet? Bij mij is het elke dag veel te warm eigenlijk. Niet altijd zonnig, zoals gister, maar altijd die hitte.. Soms zou ik voor één dag weer even naar Nederland terug willen om 'af te koelen'. Hoe dan ook, ik heb hopelijk weer een mooi verhaal voor jullie geschreven.
In de nacht van 25 op 26 juni had ik gelukkig beter geslapen. Ik ben rond 9 uur opgestaan en heb Mercedes en Alex geholpen bij het afbouwen van de caravan en het inpakken van de bagage. Mijn bed was eigenlijk een bank en toen Mercedes en ik de bank in orde wilden maken, zag ik dat ik half op een tafel had geslapen. Dat was wel even een gek idee, maar ik weet zeker dat ik beide nachten heel goed had geslapen als mijn lichaam tegen de hoogte had gekund. Rond een uur of één zijn we de kids gaan ophalen van een waterpark niet ver van de camping vandaan. Ze hebben daar zulke gave glijbanen, maar voor mij was dat net wat te veel.
De volgende dag heb ik veel dingen samen met Joana gedaan. Naar het gemeentehuis voor de kaart van het zwembad, naar de supermarkt voor wat boodschapjes, naar de campus om Pol van de voetbal op te halen en daarna de tafel dekken voor het middageten. Clara en ik hadden daarna nog gauw even het dagje naar Barcelona georganiseerd en toen zijn we gaan lunchen. Op de camping in de Pyreneeën had de familie een diabolo en toen ik wat dingen had laten zien, was iedereen erg verast en onder de indruk. De diabolo is mee naar huis gegaan en na het avondeten op deze 27 juni heb ik geprobeerd om Joana een beetje les te geven om beter met de diabolo om te kunnen gaan. Op dat moment was ik echt in mijn element.
De volgende dag was een grappige dag. Ik voelde me niet lekker, maar toch had ik wel het een en ander gedaan. Alex komt normaal gesproken naar huis om te lunchen en toen zag hij dat ik per ongeluk zijn lunch had gegeten. Oeps. Gelukkig was het voor ons beiden een grappig moment. Later die dag, na het avondeten, zijn Mercedes en ik gaan wandelen met Tro en op de terugweg kwamen we een man met een grote hond tegen. We hebben met hem staan praten en ik kwam erachter dat het een erg intelligente man is van rond de 60. Hij heeft veel kennis en wil die graag met andere mensen delen. Bovendien is hij van oorsprong een Italiaan en hij spreekt ook nog eens erg goed Engels vanwege zijn werk. Ik zeg: wat een geweldige man! Voor mij was het echt leuk en interessant om hem te ontmoeten en te leren kennen.
De volgende dag heb ik geloof ik te veel dingen gedaan om ze allemaal te noemen, dus ik vertel jullie over het leukste van die dag. Ik heb de dochter van Mercedes’ baas ontmoet en ze is net zo oud als ik. We hadden in Terrassa afgesproken en ze heeft me een groot deel van de stad laten zien. We zijn naar vele pleinen geweest, een park en veel gebouwen. Ze heeft me over de stad verteld en het was interessant om haar verhalen te horen. Rond 9 uur ’s avonds heb ik samen met haar en een vriendin van haar wat gegeten en rond 10 uur zijn we huiswaarts gegaan.
30 juni was een dag van ontspanning en actief. In de middag hebben Clara, Mercedes en ik onze lunch buitenshuis in een barretje gegeten. Het eten was goed, maar een beetje veel van het goede. Ik kan veel eten, maar niet in één maaltijd. In de middag had ik vrije tijd en ’s avonds laat was ik alleen met alle 3 de kinderen. Ik dacht dat dat leuk zou zijn, maar jullie weten vast wel hoe dat gaat met broers en zussen. De ene wil dat, een ander iets anders en dan krijg je ruzie. Clara gedroeg zich als een verwaand kind, dus toen ben ik echt wel even goed boos geworden. Ik heb een hekel aan kinderen die zich verwaand gedragen en klagen over van alles en nog wat. Gelukkig was ik later op de avond alleen met Joana, omdat de anderen naar bed moesten en toen was het lekker rustig.
De volgende dag zijn Alex, Joana, Pol en ik naar een plaatsje aan de zee in het noorden van Spanje vertrokken. Mercedes en Clara konden niet mee, want zij hadden andere dingen te doen. De rit duurde twee uur en ik heb me serieus lopen verbazen over de schoonheid van deze regio. Het plaatsje is werkelijk prachtig en ik bof dan ook dat Alex’ familie daar een huisje heeft. Ze hebben bovendien een boot die minstens 30 jaar oud is en die middag toen we aankwamen zijn we dan ook de zee ingedoken en naar de boot gezwommen. De mooiste dingen van deze dag waren de eerste duik in de zoute zee en het uitzicht vanaf de plek waar de kerk staat.
Die nacht had ik heerlijk geslapen en rond 12 uur zijn we vertrokken om een tochtje met de boot te gaan maken, samen met Alex’ zwager en zijn kinderen. We zijn naar een mooi verscholen plekje achter de bergen gevaren en daar hebben we de middag doorgebracht. We hebben op de boot geluncht, ervan af gedoken en ik heb nog op de rotsen liggen zonnebaden, in de Middellandse zee… Heerlijk gevoel geeft dat zeg! Helaas toen ik thuis ging douchen zag ik dat ik verschrikkelijk verbrand was op mijn rug en hoe komt dat? Niet omdat ik heb liggen zonnebaden, maar omdat ik terwijl ik mijn lunch at, geen zonnebrandcrème had opgedaan en geen shirt aan had… De volgende keer zal ik niet te laat zijn. 's Avonds zijn we naar het centrum van het dorpje gegaan en hebben we lekker kunnen uitrusten. Later verraste Alex me met een ritje op de scooter (scooters zijn daar heel gewoon, omdat je met de auto gewoon haast niet vooruit kunt komen) en wat was dat een geweldige ervaring! Ik heb heel het plaatsje kunnen zien en het laatste stuk liep heel steil naar beneden, dus ik schreeuwde natuurlijk. Voor dat heb ik me later wel geëxcuseerd hoor, maar deze rit was het allerbeste van de hele dag.
De volgende dag ben ik alleen geweest, omdat ik niet nog een dag op de boot door wilde brengen. ’s Ochtends heb ik buiten gelezen en ’s middags heb ik binnen geluncht. Daarna ben ik het centrum ingegaan en heb ik uiteindelijk, na heel wat veel te dure boetiekjes te hebben bezocht, een hoedje gevonden (wat ook heel typisch is voor dit plaatsje, de hoedjes). Ik ben uiteindelijk doorgelopen naar de kerk, om van het uitzicht te kunnen genieten en om foto’s te maken. Ik heb zelfs nog kunnen zwemmen in de zee en op het strandje kunnen liggen, natuurlijk met mijn t-shirt aan. Tro was ook meegekomen naar het huisje en toen ik met hem ging wandelen, kwam ik Joana en Pol tegen die vanaf de weg in de zee sprongen. Dat is niet gevaarlijk hoor, maar ik zou het zelf niet doen. Laat in de avond hebben we onze spullen gepakt en moesten we weer naar huis.
De nacht van 3 op 4 juli had ik niet veel tijd om te slapen, maar desondanks was ik die morgen niet heel erg vermoeid. Clara, Alex en ik zijn naar Barcelona gegaan en we zaten om 10 uur al in de auto, want we hadden voor 11 uur een ticket voor de Sagrada Família. Vanbuiten is het een prachtige kerk. Vanbinnen ook wel, maar wat je ervoor moet betalen om binnen te komen is naar mijn mening te veel. Het zou een gewone normale kerk moeten zijn in plaats van een toeristische attractie. Rond het middaguur hebben we de tickets voor Park Güell gekocht en daarna zijn we naar de Boqueria gegaan. Dat is een overdekte markt in het centrum van Barcelona. Erg groot en goed ook! Je kunt er werkelijk alles kopen wat eten betreft. Verder heb ik Casa Battló en La Pedrera van buitenaf gezien. We zijn bovendien op heel veel pleinen geweest, we hebben nog gauw een andere kerk gezien, we zijn in een paar winkels geweest en dat allemaal lopend. We hebben alleen de metro gepakt om naar Passeig de Gràcia te komen en terug naar Park Güell. Park Güell was echt mooi en in feite vragen ze om dat te bezoeken te weinig geld. Beetje omgekeerde wereld voor mij. Ik ben erachter gekomen dat het monumentenpark een samenwerking is geweest en dat het dus niet alleen Gaudí’s werk was. Om 5 uur was de dag over in Barcelona en zijn we terug naar Matadepera gegaan. Die avond was ik op omdat ik zoveel gedaan had, maar dat was het allemaal waard.
De volgende dag heb ik ’s ochtends samen met Clara een komedie gekeken. Het was huiswerk voor haar voor volgend schooljaar. Ze moest er een paar opdrachten bij maken en ik heb haar geholpen. Toen dat klaar was, heb ik Pol geholpen met zijn Engels huiswerk en dat was eigenlijk mijn ‘werkdag’ die dag. ’s Middags heeft Mercedes me weer wat Spaans geleerd en ’s avonds zijn wij samen een uur met Tro gaan lopen. We hebben veel gepraat over allerlei onderwerpen zoals we altijd doen en met haar heb ik dus ook een erg goede band. Soms zijn er wat mindere momenten zoals jullie hebben kunnen lezen, maar die horen erbij. Zo is het leven. Wat ik jullie wel kan zeggen is dat ik voor geen goud bij een ander gezin zou willen zijn.
Hoe vonden jullie dit verhaal? Goed of slecht? Interessant of saai? Laat het me weten en ik hoop gauw weer een verhaal te kunnen schrijven. Doei!
In de nacht van 25 op 26 juni had ik gelukkig beter geslapen. Ik ben rond 9 uur opgestaan en heb Mercedes en Alex geholpen bij het afbouwen van de caravan en het inpakken van de bagage. Mijn bed was eigenlijk een bank en toen Mercedes en ik de bank in orde wilden maken, zag ik dat ik half op een tafel had geslapen. Dat was wel even een gek idee, maar ik weet zeker dat ik beide nachten heel goed had geslapen als mijn lichaam tegen de hoogte had gekund. Rond een uur of één zijn we de kids gaan ophalen van een waterpark niet ver van de camping vandaan. Ze hebben daar zulke gave glijbanen, maar voor mij was dat net wat te veel.
De volgende dag heb ik veel dingen samen met Joana gedaan. Naar het gemeentehuis voor de kaart van het zwembad, naar de supermarkt voor wat boodschapjes, naar de campus om Pol van de voetbal op te halen en daarna de tafel dekken voor het middageten. Clara en ik hadden daarna nog gauw even het dagje naar Barcelona georganiseerd en toen zijn we gaan lunchen. Op de camping in de Pyreneeën had de familie een diabolo en toen ik wat dingen had laten zien, was iedereen erg verast en onder de indruk. De diabolo is mee naar huis gegaan en na het avondeten op deze 27 juni heb ik geprobeerd om Joana een beetje les te geven om beter met de diabolo om te kunnen gaan. Op dat moment was ik echt in mijn element.
De volgende dag was een grappige dag. Ik voelde me niet lekker, maar toch had ik wel het een en ander gedaan. Alex komt normaal gesproken naar huis om te lunchen en toen zag hij dat ik per ongeluk zijn lunch had gegeten. Oeps. Gelukkig was het voor ons beiden een grappig moment. Later die dag, na het avondeten, zijn Mercedes en ik gaan wandelen met Tro en op de terugweg kwamen we een man met een grote hond tegen. We hebben met hem staan praten en ik kwam erachter dat het een erg intelligente man is van rond de 60. Hij heeft veel kennis en wil die graag met andere mensen delen. Bovendien is hij van oorsprong een Italiaan en hij spreekt ook nog eens erg goed Engels vanwege zijn werk. Ik zeg: wat een geweldige man! Voor mij was het echt leuk en interessant om hem te ontmoeten en te leren kennen.
De volgende dag heb ik geloof ik te veel dingen gedaan om ze allemaal te noemen, dus ik vertel jullie over het leukste van die dag. Ik heb de dochter van Mercedes’ baas ontmoet en ze is net zo oud als ik. We hadden in Terrassa afgesproken en ze heeft me een groot deel van de stad laten zien. We zijn naar vele pleinen geweest, een park en veel gebouwen. Ze heeft me over de stad verteld en het was interessant om haar verhalen te horen. Rond 9 uur ’s avonds heb ik samen met haar en een vriendin van haar wat gegeten en rond 10 uur zijn we huiswaarts gegaan.
30 juni was een dag van ontspanning en actief. In de middag hebben Clara, Mercedes en ik onze lunch buitenshuis in een barretje gegeten. Het eten was goed, maar een beetje veel van het goede. Ik kan veel eten, maar niet in één maaltijd. In de middag had ik vrije tijd en ’s avonds laat was ik alleen met alle 3 de kinderen. Ik dacht dat dat leuk zou zijn, maar jullie weten vast wel hoe dat gaat met broers en zussen. De ene wil dat, een ander iets anders en dan krijg je ruzie. Clara gedroeg zich als een verwaand kind, dus toen ben ik echt wel even goed boos geworden. Ik heb een hekel aan kinderen die zich verwaand gedragen en klagen over van alles en nog wat. Gelukkig was ik later op de avond alleen met Joana, omdat de anderen naar bed moesten en toen was het lekker rustig.
De volgende dag zijn Alex, Joana, Pol en ik naar een plaatsje aan de zee in het noorden van Spanje vertrokken. Mercedes en Clara konden niet mee, want zij hadden andere dingen te doen. De rit duurde twee uur en ik heb me serieus lopen verbazen over de schoonheid van deze regio. Het plaatsje is werkelijk prachtig en ik bof dan ook dat Alex’ familie daar een huisje heeft. Ze hebben bovendien een boot die minstens 30 jaar oud is en die middag toen we aankwamen zijn we dan ook de zee ingedoken en naar de boot gezwommen. De mooiste dingen van deze dag waren de eerste duik in de zoute zee en het uitzicht vanaf de plek waar de kerk staat.
Die nacht had ik heerlijk geslapen en rond 12 uur zijn we vertrokken om een tochtje met de boot te gaan maken, samen met Alex’ zwager en zijn kinderen. We zijn naar een mooi verscholen plekje achter de bergen gevaren en daar hebben we de middag doorgebracht. We hebben op de boot geluncht, ervan af gedoken en ik heb nog op de rotsen liggen zonnebaden, in de Middellandse zee… Heerlijk gevoel geeft dat zeg! Helaas toen ik thuis ging douchen zag ik dat ik verschrikkelijk verbrand was op mijn rug en hoe komt dat? Niet omdat ik heb liggen zonnebaden, maar omdat ik terwijl ik mijn lunch at, geen zonnebrandcrème had opgedaan en geen shirt aan had… De volgende keer zal ik niet te laat zijn. 's Avonds zijn we naar het centrum van het dorpje gegaan en hebben we lekker kunnen uitrusten. Later verraste Alex me met een ritje op de scooter (scooters zijn daar heel gewoon, omdat je met de auto gewoon haast niet vooruit kunt komen) en wat was dat een geweldige ervaring! Ik heb heel het plaatsje kunnen zien en het laatste stuk liep heel steil naar beneden, dus ik schreeuwde natuurlijk. Voor dat heb ik me later wel geëxcuseerd hoor, maar deze rit was het allerbeste van de hele dag.
De volgende dag ben ik alleen geweest, omdat ik niet nog een dag op de boot door wilde brengen. ’s Ochtends heb ik buiten gelezen en ’s middags heb ik binnen geluncht. Daarna ben ik het centrum ingegaan en heb ik uiteindelijk, na heel wat veel te dure boetiekjes te hebben bezocht, een hoedje gevonden (wat ook heel typisch is voor dit plaatsje, de hoedjes). Ik ben uiteindelijk doorgelopen naar de kerk, om van het uitzicht te kunnen genieten en om foto’s te maken. Ik heb zelfs nog kunnen zwemmen in de zee en op het strandje kunnen liggen, natuurlijk met mijn t-shirt aan. Tro was ook meegekomen naar het huisje en toen ik met hem ging wandelen, kwam ik Joana en Pol tegen die vanaf de weg in de zee sprongen. Dat is niet gevaarlijk hoor, maar ik zou het zelf niet doen. Laat in de avond hebben we onze spullen gepakt en moesten we weer naar huis.
De nacht van 3 op 4 juli had ik niet veel tijd om te slapen, maar desondanks was ik die morgen niet heel erg vermoeid. Clara, Alex en ik zijn naar Barcelona gegaan en we zaten om 10 uur al in de auto, want we hadden voor 11 uur een ticket voor de Sagrada Família. Vanbuiten is het een prachtige kerk. Vanbinnen ook wel, maar wat je ervoor moet betalen om binnen te komen is naar mijn mening te veel. Het zou een gewone normale kerk moeten zijn in plaats van een toeristische attractie. Rond het middaguur hebben we de tickets voor Park Güell gekocht en daarna zijn we naar de Boqueria gegaan. Dat is een overdekte markt in het centrum van Barcelona. Erg groot en goed ook! Je kunt er werkelijk alles kopen wat eten betreft. Verder heb ik Casa Battló en La Pedrera van buitenaf gezien. We zijn bovendien op heel veel pleinen geweest, we hebben nog gauw een andere kerk gezien, we zijn in een paar winkels geweest en dat allemaal lopend. We hebben alleen de metro gepakt om naar Passeig de Gràcia te komen en terug naar Park Güell. Park Güell was echt mooi en in feite vragen ze om dat te bezoeken te weinig geld. Beetje omgekeerde wereld voor mij. Ik ben erachter gekomen dat het monumentenpark een samenwerking is geweest en dat het dus niet alleen Gaudí’s werk was. Om 5 uur was de dag over in Barcelona en zijn we terug naar Matadepera gegaan. Die avond was ik op omdat ik zoveel gedaan had, maar dat was het allemaal waard.
De volgende dag heb ik ’s ochtends samen met Clara een komedie gekeken. Het was huiswerk voor haar voor volgend schooljaar. Ze moest er een paar opdrachten bij maken en ik heb haar geholpen. Toen dat klaar was, heb ik Pol geholpen met zijn Engels huiswerk en dat was eigenlijk mijn ‘werkdag’ die dag. ’s Middags heeft Mercedes me weer wat Spaans geleerd en ’s avonds zijn wij samen een uur met Tro gaan lopen. We hebben veel gepraat over allerlei onderwerpen zoals we altijd doen en met haar heb ik dus ook een erg goede band. Soms zijn er wat mindere momenten zoals jullie hebben kunnen lezen, maar die horen erbij. Zo is het leven. Wat ik jullie wel kan zeggen is dat ik voor geen goud bij een ander gezin zou willen zijn.
Hoe vonden jullie dit verhaal? Goed of slecht? Interessant of saai? Laat het me weten en ik hoop gauw weer een verhaal te kunnen schrijven. Doei!
-
08 Juli 2016 - 08:53
Mark:
Hoi lieve Lilian,
Wat een geweldig verhaal weer! Ik vind het super om te lezen wat je allemaal aan moois meemaakt en ben dan ook erg blij voor je dat je het zo naar je zin hebt. Helemaal top ook dat je zoveel verrassende ontmoetingen met allerlei interessante mensen hebt en daardoor op zo veel manieren kennis maakt met de cultuur van het land en de mensen die er wonen. Ik wens je van harte toe, dat je de komende tijd nog heel veel moois beleeft en ben dan ook heel erg benieuwd naar je volgende verhaal!
Veel liefs,
Mark.
